Objektifler, mikroskopların büyütülmüş, gerçek görüntüler sağlamasına olanak tanır ve çok elemanlı tasarımları nedeniyle belki de mikroskop sistemindeki en karmaşık bileşendir. Objektifler 2X – 100X arasında değişen büyütme oranlarıyla mevcuttur. Bunlar iki ana kategoriye ayrılır: geleneksel kırılma tipi ve yansıtıcı. Hedefler esas olarak iki optik tasarımla kullanılır: sonlu veya sonsuz eşlenik tasarımlar. Sonlu optik tasarımda, bir noktadan gelen ışık birkaç optik elemanın yardımıyla başka bir noktaya odaklanır. Sonsuz eşlenik tasarımda, bir noktadan ayrılan ışık paralel hale getirilir.
Sonsuza kadar düzeltilmiş objektifler tanıtılmadan önce, tüm mikroskopların sabit bir tüp uzunluğu vardı. Sonsuzluk düzeltmeli bir optik sistem kullanmayan mikroskoplar, belirli bir tüp uzunluğuna sahiptir; yani, objektifin, oküler göz tüpünde oturduğu noktaya bağlandığı burun parçasından belirlenmiş bir mesafeye sahiptir. Kraliyet Mikroskobik Topluluğu, on dokuzuncu yüzyılda mikroskop tüpü uzunluğunu 160 mm olarak standartlaştırdı ve bu standart 100 yıldan fazla bir süre boyunca kabul edildi.
Sabit tüp uzunluğuna sahip bir mikroskobun ışık yoluna dikey aydınlatıcı veya polarizasyon aksesuarı gibi optik aksesuarlar eklendiğinde, bir zamanlar mükemmel şekilde düzeltilmiş olan optik sistem artık 160 mm'den daha büyük bir etkin tüp uzunluğuna sahiptir. Boru uzunluğundaki değişikliğe uyum sağlamak amacıyla üreticiler, 160 mm'lik boru uzunluğunu yeniden oluşturmak amacıyla aksesuarlara ilave optik öğeler yerleştirmek zorunda kaldılar. Bu genellikle büyütmenin artmasına ve ışığın azalmasına neden oldu.
Alman mikroskop üreticisi Reichert, 1930'larda sonsuzluğu düzeltilmiş optik sistemlerle deneyler yapmaya başladı. Ancak sonsuz optik sistem 1980'lere kadar yaygınlaşmadı.
Infinity optik sistemler, diferansiyel girişim kontrastı (DIC) prizmaları, polarizörler ve epi-floresan aydınlatıcılar gibi yardımcı bileşenlerin, odak ve sapma düzeltmeleri üzerinde yalnızca minimum etkiyle objektif ile tüp merceği arasındaki paralel optik yola dahil edilmesine olanak tanır.
Sonsuz eşlenik veya sonsuzluk düzeltmeli optik tasarımda, sonsuza yerleştirilen bir kaynaktan gelen ışık küçük bir noktaya odaklanır. Bir objektifte nokta, inceleme altındaki nesnedir ve göz merceğine veya kamera kullanılıyorsa sensöre doğru olan sonsuzluk noktalarıdır. Bu tür modern tasarım, bir görüntü oluşturmak için nesne ile göz merceği arasında ek bir tüp mercek kullanır. Bu tasarım, sonlu eşlenik muadilinden çok daha karmaşık olmasına rağmen, filtreler, polarizörler ve ışın ayırıcılar gibi optik bileşenlerin optik yola dahil edilmesine olanak tanır. Sonuç olarak karmaşık sistemlerde ek görüntü analizi ve ekstrapolasyon gerçekleştirilebilir. Örneğin, objektif ile tüp merceği arasına bir filtre eklenmesi, belirli ışık dalga boylarının görüntülenmesine veya kuruluma müdahale edecek istenmeyen dalga boylarının engellenmesine olanak tanır. Floresan mikroskopi uygulamaları bu tip tasarımı kullanır. Sonsuz eşlenik tasarım kullanmanın bir diğer yararı, büyütmeyi özel uygulama ihtiyaçlarına göre değiştirebilme yeteneğidir. Objektif büyütme tüp merceğinin odak uzunluğunun oranı olduğundan
(fTüp Lens)objektif odak uzunluğuna (fAmaç)(Denklem 1), tüp lens odak uzunluğunun arttırılması veya azaltılması objektif büyütmeyi değiştirir. Tipik olarak tüp merceği, odak uzaklığı 200 mm olan akromatik bir mercektir, ancak diğer odak uzaklıkları da değiştirilebilir, böylece mikroskop sisteminin toplam büyütmesi özelleştirilebilir. Eğer bir amaç sonsuz eşlenik ise, nesnenin gövdesi üzerinde bir sonsuzluk sembolü bulunacaktır.
1 mObjektif=fTüp Mercek/fHedef
Gönderim zamanı: Eylül-06-2022